Lum e lum për t’Lumin Zot,
Nu’jém kânë e Zoti na ká dhânë!
Kurr ish’ kânë Muja djalë i ri,
M’a kish çue baba n’rrogë tu nji zotni;
5 Çoban lopësh zotnija e ká bâ.
Për gjith ditë bjeshkët Muja tu’i kërkue;
Për gjith ditë ndër gurra tu’u freskue,
Për gjith ditë ndër mriza tuj pushue,
Rrugë as shtek pá njoftë nuk ká lânë
10 M’i çon lopët gjithherë ku s’i’n kânë.
‘I natë lopët çobanit i paskan hupë.
E tu shpija nu’ ká mujtë me dredhë,
Buzë nji shkambit m’u ndalë âsht ngushtue;
Âsht ulë djali aty për me fjetë,
15 Paj dy djepa aty ki’n qillue;
E kan marrë brimën e tuj kajtë,
M’ásht avitë Muja me i shikjue,
M’âsht avitë Muja me i pajtue.
Po i pajton tuj i përkundë,
20 E t’dy djepat i ká vû në gjumë.
Bardh si drita dý Zâna atëherë kan ardhë;
– Ty, qýsh të thonë – Mujon e kan pvetë –
Zo’! ç’të ká prû n’ket vend e shka t’ká tretë! –
Kqyre Muja atëherë shka u ká thânë:
25 – Rrogtár lopësh un kam qillue,
Për gjith ditë kto bjeshkë i kam kërkue,
Mue rreziku sot ká ardhë me më ndeshë
M’kan hupë lopët, e askund s’kam mujtë me i gjetë:
Ktu m’xû nata e u ugja për me fjetë,
30 S’mbylla sy prej vajit, qi kam ndie,
Ishin kânë tuj kajtë këta dy fmíj,
Kurrkund çajre fmija nu’m’kan lânë
M’u kan dhimtë e jam hudhë me i pajtue.
I pajtova e sa grima n’gjumë i kam vdue.
35 Po Zo’! shka jeni me gjith ket dritë? –
– Zâna jemi, Mujo, tuj shetitë,
Tuj u sjellë na njerzvet me u ndimue,
Ti ç’farë ndere, Mujo, po na lypë?
Qi dy djepat na i ke vû në gjumë?
40 A don forcë, Mujo, me qindrue?
A don luftë, Mujo, me luftue?
A don gjâ, Mujo, a don máll?
A don dije, Mujo, a don gjuhë?